lunes, 21 de mayo de 2012

Exhumaciónes en Ezkaba


Argazkizale bezala, mundu honetan saltxeatzen hasi nintzenetik, nire zaletasun handiena den mendiarekin konpartitu ditut gozatu ahal izan ditudan paisaiak. Beranduago etorri zitzaidan une, egoera edota sentimenduak adieraztearena. Baina betiere ikusmenerako atseginak diren irudien bidez jardun dut, ikusterakoan gustuko sentsazioa sortzen duen horien bidez (edo hori izan da behintzat nire intentzioa).

Joan den igandekoa desberdina izan zen, ordea.Aranzadi elkartearen laguntzari eta Fernandori esker, Ezkaban, San Cristobalko gotorlekuko hilerriko bi presoren gorpuzkinak lurretik ateratzen ziren unean bertan egoteko aukera izan nuen gotorlekuko ihesaldiaren urteurrenarekin bat.

Oraingo honetan irudiak ez dira atseginak, baliteke gogorrak izatea, erabaki dezala norberak. Hori bai, benetakoak dira, inguratzen dituen historia bezalaxe, gure aitatxi eta amatxien historia, kartzelaratuak, torturatuak eta erailak gerra zibilean eta ondorengo diktadura garaian. 





Como fotógrafo aficionado,desde que empece a enredar en este mundillo,siempre he tratado de compartir con mis fotografías los paisajes que podía disfrutar por la mayor de mis aficiones,la montaña,luego vino lo de transmitir el momento,situaciones o sentimientos,pero siempre ha sido a través de imágenes agradables a la vista,de esas que cuando las ves aportan una grata sensación(o esa a sido mi intención).

Este domingo ha sido distinto,gracias a la labor de la asociación Aranzadi y a Fernando he tenido la oportunidad de acudir a la exhumación de los restos de dos prisioneros de la guerra civil en el cementerio del fuerte de San Cristobal,en el monte Ezkaba,coincidiendo con el aniversario de la fuga del fortín.

Esta vez la imágenes no son agradables,puede que sean duras,cada cual que lo valore,lo que si son es reales,como la historia que las rodea,la historia de nuestras abuelas y abuelos,encerrados,torturados y asesinados a lo largo de una guerra civil y la posterior dictadura.

































































2 comentarios:

  1. Irudiak gogorrak bai, baina ikusi beharrekoak, gertatu zenaren irudiak dira eta ezin ahaztu beharrekoa!!
    Pozten naiz poliki bada ere horren tentigantzak izan ahal ditugulako!!
    Muxu eta eskerrik asko zuk ere posible egin duzulako Mintxo!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Kaixo Maitetxu!!Aranzadiko jendeari eskertu behar da!!
      mila esker!!

      Eliminar